همه پدر و مادر ها دوست دارند که فرزندانشان با یکدیگر دوست بوده و به هم احترام بگذارند
وقتی کودکی به دنیا می‌آید، کانون توجه پدر و مادر و اطرافیان می‌شود و در برابر تمام وابستگی‌ها و درخواست‌هایش پاسخ مثبت می‌گیرد، اما وقتی کودک دوم می‌آید ناخودآگاه توجه‌ها روی بچه دوم می‌رود و کودک اول به اصطلاح تاج و تخت خود را در خطر می‌بیند و از همان ابتدا نسبت به کودک دوم به عنوان یک رقیب نگاه می‌کند.
پدر و مادر از وقتی که کودک دوم در شکم مادر است، باید به بچه اول آگاهی بدهند و او را از
وجود یک خواهر یا برادر آگاه کنند.
دادن مسوولیت در قبال خواهر یا برادر کوچک‌تر می‌تواند حس خوبی را در بچه اول ایجاد کند. رفتار‌هایی از قبیل دادن شیشه شیر، در آغوش گرفتن و.......
یادتان باشد در این مواقع کودکان اول دست به کارهایی می‌زنند که جلب توجه کنند و ممکن است بعضی از این کارها پرخاشگرانه یا حتی کار زشتی مثل بد حرف زدن و فحش دادن باشد یا دویدن و پرت کردن وسایل و حتی ممکن است به کارهایی از قبیل مکیدن دست یا دستشویی کردن در شلوارشان دست بزنند؛ چرا که می‌بینند کودک دوم با این رفتارها توجه شما را جلب می‌کند. در این مواقع شما بدون پرخاشگری و دعوا باید سکوت کنید و آرام‌آرام وقتی که دست از کار بدش برداشت، به او توجه کنید.
از بدو تولد که بگذریم وقتی بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، با هم ارتباط برقرار می‌کنند و بسته به شرایط با هم بهتر و یا روز به روز با هم بدتر می‌شوند.
باید پذیرفت که رابطه خواهر و برادری همیشه بین دو قطب عشق و نفرت در نوسان است.
بر اساس تحقیقات انجام شده(کارول پیرسون2017) رابطه خواهر و برادر از جنگ و نزاع و درگیری تا صمیمیت و حمایت اجتماعی متغیر است.
این تحقیقات بیان می‌کنند فرزندانی که از نظر سنی کمتر از ۴ سال با یکدیگر اختلاف سنی دارند احساس صمیمیت و نیز رقابت بیشتری با یکدیگر دارند. فرزندان یک جنس درگیری بیشتری با یکدیگر دارند و بیشتر تمایل به تسلط بر یکدیگر دارند؛.

 طبق این تحقیقات فرزندانی که رابطه خود را با والدین خوب گزارش کردند، رابطه صمیمانه‌ای را با خواهر و برادر خود داشتند. تنش بین والدین عامل بسیار موثری در میزان نزاع و درگیری بین فرزندان است و نقش بسیار مهمی در تعیین دوستی یا دشمنی بین فرزندان ایفا می‌کند.
نقش والدین در ایجاد رابطه سالم و محبت‌آمیز بین فرزندان
 والدین باید کودکان را تشویق کنند تا بیکدیگر احترام بگذارند و نباید بی احترامی و رفتارهای اسیب زا بین فرزندان را تحمل کنند.
 هیچگاه کودک اول را به خاطر اشتباه‌هایی که در هر سنی اجتناب‌ناپذیرند، سرزنش نکنید و هر اشتباه کودک دوم را به کودک اول نسبت ندهید
 وقتی دو کودک با هم دعوا می‌کنند بهترین کمک به آنها دخالت نکردن است، چرا که دخالت شما اول از همه باعث می‌شود که راه چاره‌اندیشی را بر آنها ببندید و آنها را به قضاوت خود وابسته کنید اما در صورت عدم دخالت آنها خود می‌توانند در روابطشان قضاوت و راه درست را پیدا کنند
 هرگز از خبرچینی آنها نسبت به خواهر و برادرهایشان استقبال نکنید؛
 هرگزاز فرزندتان جهت تربیت فرزند دیگر استفاده نکنید، مثلا اگر فرزندتان قهر کرده و در اتاق است، به خواهر و برادرش نگویید که برود و حرفی بزند یا کاری بکند؛
 اوقاتی را تعیین کنید تا همه اعضا خانواده با یکدیگر گفتگو کنند و هر یک ازادانه نظراتش رادرباره مسائل مختلف و مهم خانواده بیان کند.
 به فرزندان آموزش دهید تا چگونه اختلاف نظرهای طبیعی بین خود را با مذاکره حل و فصل کنند. به آنها یاد بدهید چگونه به راه حل برد- برد دست بیابند. سه مرحله زیر را در اوقات اختلاف و نزاع بین آنها به‌کار ببرید. برای این روش خود اسمی انتخاب کنید (روش مهربانی- روش مدارا- روش گفتگو و یا …) و پیشتر، این روش و مزایای آن را برای آنها توضیح دهید:
 
الف) سعی کنید وقفه‌ای ایجاد کنید. از آنها بخواهید نفس عمیق بکشند و برای مدتی از یکدیگر فاصله بگیرند. به آنها بگویید می‌خواهید از روش مهربانی یا مدارا استفاده کنید. به آنها بگویید تا بر روی صندلی‌های خود به‌گونه‌ای که یکدیگر را می‌بینند، بنشینند.
 
ب) در این مرحله، از کودکان به‌نوبت می‌خواهید آنچه را که دوست دارند دیگران درک کنند، توضیح دهند. بهتر است از کوچکترین عضو که طاقت کمتری برای شنیدن و صبوری کردن دارد شروع کنید. آنچه را کودک بیان کرده است، به‌زبان ساده بیان کرده و از کودک سوال کنید که آیا منظور او همین است؟ از کودکان دیگر می‌خواهیم تا آنچه از صحبت فرد گوینده درک کرده‌اند را به‌زبان خود بیان کنند.
ج) وقتی همه کودکان آنچه می‌خواستند دیگران درک کنند را بیان کرده و بازخورد گرفتند، از آنها می‌خواهید تا راه‌حل‌های ابتکاری خود را بیان کنند. به‌گونه‌ای که نقطه نظرات همه در نظر گرفته شود و همه از آن احساس رضایت کنند.
 
چه زمانی باید مداخله کرد؟
وقتی خطر خشونت جسمانی وجود دارد نمی توان چشم پوشی کرد. یکی دیگر از موقعیت هایی که ایجاب می کند تا والدین پادرمیانی کنند وقتی است که خشونت کلامی از فحش های رایج بین خواهر برادرها فراتر برود و به تحقیر، بی ارزش کردن و حمله به هویت طرف مقابل بیانجامد. مداخله والدین در شرایط دیگری نیز ازامی است ، یعنی وقتی که صحنه دعواها هر روز به یک شکل تکرار می شود و یکی از بچه ها همیشه مغلوب می شود و کتک می خورد..

در نهایت فراموش نکنید که بهترین راهکار برای ایجاد روابطی خوب میان فرزندان، این است که خودتان ( شما و همسرتان) با هم خوب باشید.این روابط، کینه و نفاق را از میان آنها دور می کند و به بهبود رابطه کمک خواهد کرد.